Prolog

01 lipca 2012 r.

      Imprezę, która miała być oficjalnym rozpoczęciem wakacje zorganizowało pięciu najlepszych przyjaciół w swoim dość dużym domu znajdującym się w niewielkim mieście zwanym Berkeley. Dlaczego nastolatkowie mieszkali sami? Powód był prosty. Niecałe dwa lata temu postanowili założyć zespół i osiągnąć w życiu coś więcej niż chłopcy w ich wieku. Każdy z nich chciał być jak najlepszy dlatego ciągłe śpiewanie, granie na gitarze czy perkusji w swoich rodzinnych domach zaczynało nieco denerwować rodziców. Więc pewnego razu Liam i Harry wyszli z inicjatywą wynajęcia czegoś wspólnego, dzięki czemu ich próby mogłyby odbywać się każdego dnia, o każdej możliwej porze. Rodzice nastolatków zgodził się bez problemu chcąc by ich dzieci rozwijały swoje talenty nieco dalej niż pokój za ścianą. Co prawda ich „kariera” nie szła zbytnio do przodu. Zazwyczaj grali dla szkoły,  na imprezach organizowanych przez miasto albo po prostu dla siebie. Jednak właśnie to ich uszczęśliwiało najbardziej, nawet jeśli ich widownia miała składać się z jednej osoby.

-Niall, widziałeś Zayna? –zapytała blondynka, która od kilkunastu minut szukała swojego chłopaka. Mandy można powiedzieć, że była jedną z nich. Mimo, że nie należała do zespołu to dzięki niej chłopacy postanowili go stworzyć. To ona organizowała i załatwiała im wszystkie koncerty, to ona godziła ich na próbach i to ona kazała im wziąć się w garść kiedy chcieli się poddać. Mandy odkąd przyszła do liceum nie miała u swoim boku żadnej przyjaciółki. Otaczało ją jedynie pięciu chłopaków, z którymi nigdy nie było czasu na nudę. I może faktycznie czasami żałowała, że nie zaprzyjaźniła się z żadną dziewczyną jednak chwilę później uświadamiała sobie, że jest szczęściarą mając takich przyjaciół.

-Ostatnio jak go widziałem to pływał w pokoju Louisa- odpowiedział farbowany blondyn uśmiechając się od ucha do ucha i tym samym ukazując rząd lśniących zębów, na których wciąż założony był aparat. Mandy zdążyła zauważyć, że przyjaciel jest już pod wpływem alkoholu jednak to jej wcale nie zdziwiło. Blondynowi wystarczyły dwa piwa a już zapominał jak się nazywa.

-Niall, Zayn nie potrafi pływać- skomentowała dziewczyna przyglądając się przyjacielowi, który sączył kolejne piwo z butelki co chwile do niej zaglądając z niewiadomych przyczyn. Mandy nawet nie zwróciła uwagi na słowa „pływa w pokoju” co może wydawać się nieco dziwne. Raczej przejęła się tym, że blondyn zapomniał, że jego przyjaciel nawet nie wie jak powinno się machać rękoma podczas pływania.

-A to pewnie się już utopił- chłopak machnął ręką śmiejąc się głośno po czym pogłaskał dziewczynę po włosach i odszedł w głąb salonu.  Brązowooka zaśmiała się pod nosem odkładając na stół sok, który piła mimo, że wcale jej nie smakował. Dlaczego nie bawiła się tak jak reszta osób znajdujących się na imprezie? Tylko i wyłącznie dlatego, że dzisiejszego dnia postanowiła pilnować chłopaków, u których odbywa się ta oto mini impreza z setką osób. Mandy zdawała sobie sprawę, że każdy z jej przyjaciół zechce się napić a jeśli już to zrobią to zapewne nie skończy się na jednym piwie co może przynieść nieprzyjemne skutki. Mimo, że impreza trwała dopiero dwie godziny blondynka już musiała wyprowadzać dwóch chłopaków z domu, pomagać jednej dziewczynie dojść do łazienki i sprzątać rozrzucone kubeczki z podłogi. I właśnie dlatego chciała znaleźć swojego chłopaka. Zayn obiecał jej pomóc we wszystkim, nawet zadeklarował, że nie będzie pić, jednak ona wiedziała, że to mało prawdopodobne.

      Wbiegła po schodach na pierwsze piętro domu, na którym było nieco mniej osób niż na parterze. Przecisnęła się przez tłum stojący w kolejce do ubikacji po czym weszła do pokoju pierwszego pokoju po lewej. Czy otwarcie drzwi można uznać za wejściem do pokoju? Chyba nie. Tak więc Mandy wcale tam nie weszła. Jedynie zdecydowała się otworzyć białe drzwi, za którymi ujrzała Zayna. Obściskiwał się on z jedną z dziewczyn z ich szkoły. Blondynka stała przez kilkanaście sekund u progu drzwi i wpatrywała się w widok, który miała przed oczami. Dopiero po chwili ona jak i zdradzający ją chłopak ocknęli się. Brunet nie czekając dłużej ruszył w jej stronę krzycząc coś co jedynie odbijało się od uszu blondynki i wylatywało tak szybko, że dziewczyna nie zdążyła wyłapać nawet jednego słowa.

      Mandy poczuła jak do jej oczu napływa wodospad łez, który bez jej pozwolenia wylał się i ociekł po jej rozgrzanych policzkach. Chciała poruszyć się, jakoś zareagować, zrobić cokolwiek jednak mięśnie ciała nie umożliwiały jej tego. Czuła jakby nagle jej świat się zawalił. Wszystko zaczęło wirować wokół niej a hałas, który panował w domu nagle jakby ucichł. Po chwili-która dla niej była wiecznością- u jej boku znalazł się Zayn obejmujący jej ramiona.  Mówił coś do niej, najprawdopodobniej się tłumaczył jednak nie była pewna gdyż żadne jego słowo nie była w stanie usłyszeć. Widziała jedynie wyraz jego twarzy- na którą w tym momencie nie miała ochoty patrzeć. Przymknęła oczy chwilę później biorąc kilka głębokich oddechów jakby potrzebowała ocknięcia się z koszmaru, który niestety był rzeczywistością. Gdy uchyliła powieki brunet wciąż stał naprzeciw niej, wciąż coś mówił a ona jedynie uniosła dłoń i nie czekając ani minuty dłużej uderzyła swojego, już byłego, chłopaka w twarz. Musiało zaboleć gdyż Zayn złapał się za policzek tym samym puszczając brązowooką, która wycofała się i zdecydowała się biec. Po prostu wymijała wszystkich ludzi, którzy krzyczeli coś za nią jednak nawet ten dźwięk nie przekonywał jej do zatrzymywania się.    Wybiegła opuszczając dom, do którego zapewne już nie wróci. Wszystkie ulice, które pokonywała wydawały jej się zupełnie innymi ulicami niż, te które znała. Nagle jakby cały świat był zupełnym odzwierciedleniem tego świata, który widziała wczoraj.

~☺~

Hej kochane! Prolog może nie jest zbyt interesujący czy też wyśmienicie napisany jednak mogę Wam obiecać, że kolejne rozdziały będą o wiele ciekawsze. Jeśli dobrnęłaś do końca i zdołałaś przeczytać całość to jestem bardzo wdzięczna i niezmiernie się cieszę. :) Pierwszy rozdział pojawi się w następnym tygodniu a teraz jak możesz to wyraź szczerą opinie w komentarzu. Pozdrawiam. ♥