Rozdział 5.

wrzesień 2012 r.

     Mandy spojrzała na dłoń chłopaka, która delikatnie ściskała jej ramię. Nie czekała dłużej, odsunęła się nie chcąc mieć z nim żadnego kontaktu. Może inaczej, pragnęła go mieć, jednak nie chciała tego pokazywać. W tym momencie miała mieszane uczucia, w jednej chwili miała ochotę rzucić się na chłopaka z pięściami natomiast w drugiej pragnęła przytulić się do niego i wszystko mu wybaczyć.  Jednak za każdym razem kiedy dziewczyna myślała o Maliku chwilę później przed jej oczami ukazywał się obraz z feralnej imprezy, którą chciała zapomnieć jak najszybciej. Blondynka nie chcą dłużej patrzeć na bruneta ruszyła z miejsca udając się w stronę klasy.

     Zayn nie chciał dać za wygraną, nie teraz kiedy w końcu spotkał ją po dwóch miesiącach. Kiedy miał okazję porozmawiać z nią i postarać się by ona mu wybaczyła. Dogonił dziewczynę stając jej na drodze.

-Proszę, porozmawiajmy.- odezwał się Malik spoglądając w brązowe oczy dziewczyny. Widok nie był tak przyjemny  jak zawsze, nie śmiały się one do niego tylko patrzyły z żalem i smutkiem zadając pytanie „Jak mogłeś mi to zrobić?”. I niby z oczu trudno jest cokolwiek odczytać to on potrafił to robić znakomicie tym bardziej z oczu Mandy, które znał doskonale.

-Niby o czym mamy rozmawiać? O tej imprezie, na której tak wspaniale się bawiłeś?- Blake parsknęła z drwiną w głosie najwidoczniej zaskakując Zayn’a, którego oczy powiększyły się diametralnie. Ona sama była zdziwiona, że te słowa wypłynęły z jej ust i to jeszcze nabrały takiego tonu, który wcale nie był do niej podobny.

-Daj mi wszystko wyjaśnić.- poprosił po raz kolejny zaciskając mocno usta, z których zrobiła się jedna wąska linia świadcząca o lekkim niepokoju i zdenerwowaniu chłopaka.

-To co widziałam mi wystarczy. Twoje słowa nic nie zmienią Zayn.- Mandy pokręciła głową czując jak zaraz do jej oczy napłynie fala łez, które za żaden skarb nie chciała pokazać chłopakowi. Wzięła głęboki, bezgłośny oddech po czym oddaliła się udając się na zajęcia, na które już wystarczająco jest spóźniona. 

     Kiedy blondynka znalazła się pod salą, w której odbywały się lekcje pierwsze co to nabrała powietrza do płuc kilka sekund później zdecydowanie je wypuszczając. Musiała się uspokoić, musiała opanować swoje drżące ręce i zdenerwowanie a za razem smutek panujący na twarzy, na której zawsze gościł uśmiech. Przecież była ona silna, dała sobie radę z tym wszystkim, minęło dwa miesiące a spotkanie Malika oko w oko przywróciło wszystko na nowo. Jednak nie, nie pozwoli kierować swoim życiem, to ona jest w nim główną bohaterką a nie chłopak, który ją zranił. Zdecydowanych ruchem odgarnęła kosmyki włosów za prawe ucho i uchyliła delikatnie drzwi czując na sobie wzrok wszystkich uczniów jak i nauczycielki.

-Przepraszam za spóźnienie- odparła niepewnie i najciszej jak potrafiła przedostała się na sam koniec klasy zajmując miejsce obok Nialla. Chłopak zaskoczony spojrzał na nią jakby chcąc jak najszybciej otrzymać usprawiedliwienie dlaczego blondynka się spóźniła. Horan nie czekając dłużej wyciągnął pustą kartkę z zeszytu i wyskrobał na niej coś chwilę później podając ją dziewczynie. Mandy uśmiechnęła się pod nosem otwierając zgnieciony papier.

„Jak usprawiedliwisz swoje kilkunastominutowe spóźnienie?”

„Spotkałam Zayna…”

     Niall najwyraźniej był zaskoczony tym co przeczytał bo jego wzrok od razu przeszedł na blondynkę siedzącą nieopodal. Dziewczyna jedynie wzruszyła ramionami próbując się uśmiechnąć co nie wyszło tak jak zawsze.

     Nagle rozbrzmiał się dzwonek informujący o przerwie, na którą uczniowie wyczekiwali od ponad czterdziestu minut. Wszyscy zerwali się z miejsca pakując swoje książki do toreb czy też plecaków i zaczęli udawać się do wyjścia z klas. Niall, Liam i Mandy również to zrobili. Pierwsza szła blondynka zaraz za nią Horan a gdzieś na samym końcu brunet, któremu najwyraźniej nie śpieszyło się na korytarz. Kiedy Blake wraz z blondynem opuścili salę po Liama ślad jakby zaginął. Oboje rozglądnęli się dookoła wzruszając bezbronnie ramionami.

-Chcesz pogadać?- zapytał chłopak idąc wzdłuż korytarza ramię w ramię z przyjaciółką. Dziewczyna niepewnie spojrzała na przyjaciela. –O Tobie i Maliku- dodał po krótkiej chwili. Mandy przełknęła głośno ślinę w tym samym czasie zastanawiając się jak delikatnie odmówić rozmowy. Oczywiście pragnęła tego, chciała móc w końcu komuś się wygadać jednak wiedziała, że dziesięciominutowa przerwa jej tego nie zapewni więc niepotrzebnie zaczynać rozmowę na ten temat.

-Nie, myślę, że sobie poradzę.- Blake uśmiechnęła się pod nosem spoglądając na przyjaciela, który najwyraźniej był nieco zawiedziony. Horan słynął z tego, że uwielbiał komuś pomagać, dokładnie tak jak Liam. Jednak to Payne zawsze doradzał najlepsze rozwiązania a Niall próbował go naśladować co czasami kiepsko mu wychodziło. Oczywiście nikt nigdy mu tego nie powiedział, bo jak można było by być aż takim draniem żeby zasmucić tak złotego człowieka jak Horan. – Ale dziękuję- dodała Mandy na co chłopak jedynie objął ją ramieniem przyciągając do siebie i całując delikatnie w głowę.

~*~

-Myślicie, że miałbym szanse u Caroline?- zapytał Harry kiedy on wraz z Liam’em, Horan’em i Tomlinsonem siedzieli przy jednym ze szkolnych stolików znajdujących się na stołówce. Dzisiejszego dnia niestety lunch nie mogli spędzić na dworze gdyż pogada na to nie pozwalała. Za oknem od kilku godzin nieustannie padało co powodowało niechęć wyjścia na świeże powietrze. Wszyscy uczniowie siedzieli w szkolnej stołówce przez co w pomieszczeniu było duszno i zbyt głośno na pouczenie się co chciało uczynić kilku nastolatków.

     Na pytanie chłopaka wszyscy prócz Liama wybuchli gromkim śmiechem na co Styles jedynie zmierzył ich piorunującym wzrokiem poprawiając swoje loczki, które uporczywie opadały mu na oczy.

-Wiedziałem, że zawsze mogę na Was liczyć- odpowiedział sarkastycznie brunet po czym wgryzł się w kanapkę z kurczakiem, którą zawsze jadał na śniadanie.

-Nie no wiesz, zawsze możesz próbować szczęścia- odparł Louis klepiąc przyjaciela po plecach na co on jedynie odsunął się udając zobojętniałego na słowa przyjaciela.

-Jeśli w najbliższym czasie straciłaby wzrok to może miałbyś szanse- zaśmiał się Horan przybijając sobie piątkę z Louisem, który również był rozbawiony wypowiedzą blondyna. Harry pokręcił z niedowierzaniem głową pragnąc by przyjaciela jak najszybciej zakończyli temat, który niestety on zaczął. Natomiast Payne wciąż siedział nie unosząc wzroku znad książki, której tak naprawdę nawet nie czytał. Wpatrywał się w nią jedynie po to by nie uczestniczyć w rozmowie przyjaciół. Nie miał dziś humoru, co chyba było normą przez ostatnie kilka dni, jednak dzisiaj był wyjątkowo ponury. W nocy nie mógł spać, a kiedy zadzwonił mu budzik ledwo wytoczył się z łóżka. Przez cały poranek nic mu nie wychodziło, co chwile coś robił nie tak jak trzeba, później pokłócił się z przyjacielem, którego znał od małego a następnie podczas jednej z przerw został potrącony przez jakąś dziewczynę, która wylała na niego wodę na szczęście koszulka szybko wyschła. Tak więc ten dzień nie był najszczęśliwszym dniem dla Liama jednak czekało go jeszcze jedno małe, a za razem ogromne zadanie.

~*~

     Mandy wróciła do domu od razu po szkole wcale tego nie żałując bo dzisiejsza pogoda nie pozwalała jej na nic innego. Oczywiście gdyby świeciło słońce zapewne poszłaby do jednej z jej ulubionych kawiarni albo wróciła by do domu i pierwsze co to poszła poleżeć na ogródku. Jednak deszcz przekreślił jej plany i po wyjściu ze szkoły musiała udać się na metro, które na szczęście było blisko i po pięciu minutach była w swoim przytulnym domku.

     Mama blondynki jak zwykle była w pracy, która pracowała w jedynym w tym mieście szpitalu. Często bywało tak, że kiedy dziewczyna wracała do domu to nikogo w nim nie zastawała. Jednak zdążyła się  do tego przyzwyczaić. Nie posiadała rodzeństwa, jej ojciec był kilkadziesiąt tysięcy kilometrów dalej, a matka musiała je jakoś utrzymać dlatego pracowała po kilkanaście godzin dziennie. Tracy Blake lubiła swoją pracy i nigdy na nią nie narzekała może czasami zdarzyło się, że brakowało jej wolnego czasu, który mogłaby spędzić ze swoją córką, natomiast gdy tylko znalazł się dzień, w którym mogła odpuścić sobie pracę to ona wraz z Mandy od razu planowały co będą robić i zawsze świetnie się bawiły.

     Blondynka wyciągnęła z zamrażalki swoje ulubione karmelowe lody, z którymi udała się na górę do swojego pokoju. Wchodząc do niego oczywiście pierwsze co to podbiegł do niej mały, kremowy piesek rasy Boo, którego wręcz uwielbiała. Schyliła się by móc go przez chwilę pogłaskać a następnie zasiadła na szerokim parapecie klepiąc miejsce przy swoich stopach gdzie od razu wskoczył jej pies, który wabił się Liam. Dlaczego akurat to imię? Bo to od Payne’a dostała tego psa, a na obroży wygrawerowane miał właśnie to imię. Chłopak stwierdził, że jeśli kiedyś zabraknie w jej życiu prawdziwego Liama, bo będzie miała przy sobie tego w postaci zwierzęcia. Dziewczyna przez kilka dni dziękowała mu za ten cudowny prezent, a on nie mógł wyjść z podziwu, że tak bardzo ucieszył swoją przyjaciółkę. Reszta przyjaciół oczywiście wyśmiała chłopaka mówiąc, że jest on dziwaczy jednak Blake uważała to za słodkie, a to dla Liama liczyło się najbardziej.

     Mandy otworzyła swojego białego laptopa kładąc go na kolanach i pierwsze co to zalogowała się na twitter’a przeglądając nowe tweety znajomych. Jak zwykle nikt nic ciekawego nie udostępniał, wszyscy zazwyczaj komentowali swój dzień albo narzekali na pogodę za oknem. Po chwili usłyszała jak dźwięk dzwonka rozbrzmiewa się  po całym domu. Zerwała się z miejsca i skierowała się w stronę drzwi, za którymi ktoś uporczywie maltretował jej dzwonek.

-Już idę!- krzyknęła próbując uspokoić  osobę, która najwyraźniej należała do niecierpliwych. Podeszła do białych drzwi i nawet nie spoglądając przez judasz uchyliła je będąc zaskoczona widokiem stojącej przed nią postaci. 

~☺~

Przed Wami piąty rozdział, na którego temat nic nie mam do powiedzenia. Opinię pozostawiam Wam moje kochane! :) 

Mam do Was małe pytanko, robi któraś z Was szablony albo znacie jakieś dobre szabloniarki? Bo chciałabym zmienić trochę wygląd mojego bloga :) Z góry dziękuję <3